zondag 13 maart 2016

Geachte heer M. van Herman Koch en De Engelenmaker van Stefan Brijs

In deze weblog passage ga ik de volgende boeken bespreken: Geachte heer M en De Engelenmaker. In plaats van zoals gewoonlijk de overeenkomsten en verschillen tussen deze twee boeken te benoemen, ga ik van beide recensies opzoeken om er achter te komen of ik het eens ben met een professioneel recensent.

Herman Koch, Geachte heer M., Amsterdam,  Ambo/Anthos Uitgevers, 2014 (512 blz)

Ik heb recensies genomen uit het Vrij Nederland en nrclux voor Geachte heer M. Een boek wat het imaginaire tegen de realiteit uitzet, over het vakmanschap schrijven en de ongeschikte Nederlandse docenten.
Jeroen Vullings in Het Vrij Nederland schrijft niet hoog in het vaandel over Geachte heer M.. Hiervoor geeft hij structurele argumenten zoals langdradigheid en misplaatste spanningsopbouw, stilistische argumenten zoals de vlotte zinnen die makkelijk te lezen zijn en een emotioneel argument, namelijk het  teleurstellend einde.
Uit de recensie uit het nrclux door Thomas de Veen, is op te merken dat de auteur vrij enthousiast is over Herman Kochs nieuwe literaire werk. Ook schijnt hij fan te zijn van zijn vorige boeken. Thomas de Veen gebruikt emotionele argumenten zoals originaliteit en prijst het boek een goede satire te zijn in een moreel argument. Ook de vlotte schrijfstijl  wordt door hem benoemd om de lezer duidelijk te maken dat Geachte heer M.  gewoon een goed boek is. Ook schrijft hij dat de onbeantwoorde vragen een slimme keuze zijn van Herman Koch.
Ook in de recensie uit het nrclux wordt de spanning benoemd. Desalniettemin, op een positieve manier. Waar VN Geachte heer M. afkraakt voor het ‘thriller gevoel’  door de spanningsopbouw, prijst nrclux Herman Koch voor de prikkeling en verbazing dat dit oplevert.
De auteur van de recensie uit het nrclux is waarneembaar meer enthousiast dan de auteur van het Vrij Nederland. De waardering voor het boek is op te merken in de schrijfstijl van de recensie. Terwijl er in Vrij Nederand ironie tussen de regels door te lezen valt.

Persoonlijk ben ik het meer eens met Thomas de Veen, al begrijp ik de mening Jeroen Vullings. Mijns inziens, was het juist een plus punt dat je op het verkeerde spoor werd gezet door het ‘thriller gevoel’. Ook vond ik de vlotte schrijfstijl fijn om te lezen en de sarcasme erg vermakelijk.
Wel vond ik dat er meer aandacht besteed mocht worden aan het slot. Ik had graag de antwoorden willen weten op verscheidene onbeantwoorde vragen zoals: Wat is er met Laura gebeurd nadat Jan Landzaat is verdwenen?

Stefan Brijs, De Engelenmaker, Atlas, 2006 (248 blz)

De Engelenmaker werd mij aanbevolen vanwege mijn profielkeuze. Dit is een boek waarin de grens tussen wetenschap en religie ongetwijfeld wordt opgezocht en ver wordt overschreden. De engelenmaker verkent de gevaren van klonen voor al  de verkeerde redenen. Ik heb twee treffende recensies kunnen vinden die  afkomstig zijn van de volgende dagbladen: De Volkskrant en het nrc.
Clara Strijbosch, de auteur,  maakt duidelijk weltevreden te zijn met De Engelenmaker. Dit doet ze onder andere door de gevaren van het onderwerp van het boek aan het licht te brengen in een moreel argument. Ook geeft ze een emotioneel argument namelijk: Stefan  Brijs´ geloofwaardigheid door realisme en wetenschappelijke achtergrond in het boek.
Arjen Fortuin, de schrijver van de recensie in het nrc, gebruikt vooral emotionele argumenten. Hij beschijft het boek als, verbazingwekkend en dat je gemakkelijk met de hoofdpersoon kan meeleven. Maar hij geeft ook vond hij het boek onvoorspelbaar door de opbouw van het boek in een structureel argument.
Beide auteurs van de recensies dragen dezelfde achterliggende gedachten: De Engelenmaker is een geniaal boek. Er zijn weinig verschillen in de meningen van de twee auteurs en bij deze meningen kan ik mij geheel aansluiten. Ook ik vond De Engelenmaker een goed boek. Dit komt merendeels omdat ik ervoer nadat ik het boek uithad, ik er nog steeds over na moest denken. De hoofdpersoon Victor Hoppe is een zeer complex figuur e. Doordat hij De Bijbel zo verdraaid had in zijn hoofd, waren zijn daden rechtvaardig in zijn ogen. En het ergste is, dat als lezer, je het hem niet kwalijk kan nemen.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten