Van Oudijck is een resident van een kolonie in Indonesië. Hij raakt in
conflict met een lokale regent en verliest. Hierdoor wordt hij geplaagd door de
‘stille kracht’.
In het begin vond ik het heel moeilijk om door het boek te komen. Ik
lees vaak, maar ik ben deze schrijfstijl absoluut niet gewend. Toen ik eenmaal
op de helft van het boek was, begon Louis Couperus’ schrijfstijl te accepteren
en op een zeker punt zelfs te waarderen. Hierdoor werd het boek voor mij steeds
interessanter. Al helemaal toen ik de symbolen en thema’s begon te herkennen en
te begrijpen.
In De Stille Kracht worden meerdere thema´s behandeld en daarom is het
lastig om te weten wat precies de motivatie van de schrijver was. Op het eerste
gezicht lijkt dit misschien wel tovenarij, het uiteenvallen van een familie of
de natuur. Maar naar mijn mening is de idee van dit boek de naïviteit van
Nederland over de toestand van de Indiërs in hun kolonie. Van Oudijck stelt de
Nederlandse regering voor, de regent en zijn familie het Indonesische volk.
Couperus wild duidelijk maken hoe Nederland zich niet kan aanpassen.
Hiermee graven wij ons eigen graf.
Ook al kan ik dit verhaal niet plaatsen bij een recentelijke
gebeurtenis, vind ik wel dat ik geleerd heb van dit boek. Dit boek zal ten alle
tijden gelezen kunnen worden. De Stille Kracht geeft je een goede indruk van
hoe het er toen van af ging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten